Bronnen van inspiratie

HENDRICK GOLTZIUS (1558-1617) was een Duitse graveur en schilder. Zijn werk speelde een voorname rol in de late zestiende en vroege zeventiende eeuw. Een brand in zijn kindertijd had zijn rechter hand verlamd.

AUGUST RODIN (1840- 1917) wordt weleens de grondlegger van de moderne beeldhouwkunst genoemd omwille van zijn erg realistische beelden. “In Rodin’s werk”, schreef Rilke, “ zijn er zovele handen –onafhankelijke, smalle handen, die ook al worden ze zonder lichaam afgebeeld, volledig lijken te leven ... Handen die wandelen of slapen .... Handen die opstaan... “

JOHANNES SOBOTTA (1869- 1945) was een Duits arts en kenner van menselijke anatomie. Zijn talrijke prachtig geïllustreerde atlassen worden nog steeds druk bestudeerd door de huidige generatie artsen.

Deze montage bestaat uit 2 houten planken aan elkaar bevestigd met 5 koperen buizen en voorzien van een ophangsysteem. Dit werk kan best opgehangen worden vanaf het plafond. Het werk kan ook gewoon tegen een muur staan maar ophangen geniet de voorkeur.

Op de planken werden treinkaartjes aangebracht die allen beschilderd werden met “ handen “. Er werd ook koperdraad, touw en plastiek tussen gemonteerd. Het werk is ritmisch opgebouwd. Eén uiteinde van de plank bestaat uit “hele “ kaartjes die zich stilaan meer en meer fragmenteren naar het andere uiteinde van de plank.

achtergrond

Voor mij begint het gevoel van op vakantie te gaan in de trein. Ik zet me neer en ontspan. Ooit zou ik hele grote treinreizen willen maken. Misschien de beroemde Trans-Siberische spoorlijn, de langste spoorlijn ter wereld, 9289 kilometer, van Moskou dwars door Siberië en het Oeralgebergte. Mogelijks ga ik eerst kiezen voor de trein die Peking met Tibet verbindt, een treinreis die hoog het gebergte ingaat en adembenemend mooi zou zijn.

Ik neem al jaren regelmatig de trein naar Oostende. Eens ik rustig in de trein zit krijg ik zin om te tekenen. Meestal heb ik geen schetsboek mee. Enkel wat schrijfgerief en het treinkaartje. Tegenwoordig staat het betaalbewijs jammer genoeg afgedrukt op een klein papiertje, maar in het verleden kreeg de reiziger nog een stevige langwerpige kaart die erom vroeg om wat aandacht te krijgen.

Dan zat ik in de trein en vroeg me af wat ik zoal kon tekenen. Landschappen vlogen te snel voorbij. Ik keek naar mijn medereizigers en bekeek hun handen. Zovele soorten leuke handen in allerlei poses. Zo is het dus jaren geleden begonnen. Handen pasten altijd mooi op de treinkaartjes. Mensen lieten me ook rustig hun handen tekenen. Soms vroeg ik om ze even stil te houden. Af en toe gaf ik de schets later mee als geschenk.

De treinkaartjes op de balk werden verknipt als het ritme van de trein.. langzaam vertrekkend en steeds sneller…en sneller.